Χορδές βιολιού από… ίνες μεταξιού αράχνης!

Συγκριτικά με τις σημερινές μεταλλικές χορδές, ή ακόμα και με τις παραδοσιακές χορδές από έντερο, οι χορδές από ίνες μεταξιού αράχνης δίνουν μια «απαλή, βαθιά χροιά» αναφέρει ο Σιγκεγιόσι Οζάκι στη μελέτη του, η οποία δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Physical Review Letters». Οι νέες χορδές είναι πάντως απίθανο να διαδοθούν ευρέως, αφού ο Οζάκι χρειάστηκε να «αρμέξει» με το χέρι γύρω στις 300 αράχνες, οι οποίες είναι αδύνατον να εκτραφούν σε μεγάλη κλίμακα. Όπως αναφέρει το BBC, ο ερευνητής του Ιατρικού Πανεπιστημίου Νάρα πειραματίζεται εδώ και χρόνια με την αράχνη Nephila maculata, γνωστή για τους μεγάλους και περίπλοκους ιστούς της. Ο Οζάκι εστίασε σε ένα από τα πολλά είδη μεταξιού που μπορούν να παράγουν οι αράχνες, αυτό από το οποίο κρέμονται όταν μετακινούνται.

Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι το μετάξι της αράχνης είναι πιο ανθεκτικό από το ατσάλι και πιο ελαστικό από το νάιλον – ιδιότητες που ξεπερνούν οποιοδήποτε συνθετικό υλικό. Επίσης, πειράματα στο εργαστήριο έδειξαν ότι οι χορδές αράχνης είναι πιο ανθεκτικές από τις συμβατικές χορδές που αποτελούνται από νάιλον καλυμμένο από αλουμίνιο, αλλά λιγότερο ανθεκτικές σε σχέση με τις παραδοσιακές χορδές από λωρίδες εντέρου. Καθεμία από τις χορδές που κατασκεύασε ο Οζάκι αποτελείται από τρία νήματα, τα οποία με τη σειρά τους αποτελούνται από τρεις με πέντε χιλιάδες ίνες μεταξιού που έχουν περιστραφεί στην ίδια κατεύθυνση. Προκειμένου να ερμηνεύσει την υψηλή αντοχή και το ιδιαίτερο ηχόχρωμα των χορδών του, ο ερευνητής τις εξέτασε στο ηλεκτρονικό μικροσκόπιο και διαπίστωσε ότι οι ίνες βρίσκονται σε πολύ στενή επαφή και δεν αφήνουν καθόλου κενό χώρο ανάμεσά τους.

«Οι χορδές βιολιού αποτελούν μια νέα πρακτική χρήση για το μετάξι αράχνης [...] και προσφέρουν ένα χαρακτηριστικό τύπο χροιάς για τους βιολονίστες και τους λάτρεις της μουσικής σε όλο τον κόσμο», σχολιάζει ενθουσιασμένος ο Οζάκι. Η μέθοδός του είναι απίθανο να εφαρμοστεί σε ευρεία κλίμακα, ωστόσο οι κατασκευαστές χορδών θα μπορούσαν να αποταθούν στο μέλλον σε έναν άλλο παραγωγό μεταξιού: το Εργαστήριο Συνθετικής Βιολογίας του Πανεπιστημίου της Γιούτα προκειμένου να δημιουργήσει γενετικά τροποποιημένους μεταξοσκώληκες που παράγουν μετάξι αράχνης, καθώς και γενετικά τροποποιημένες κατσίκες που παράγουν πρωτεΐνες μεταξιού στο γάλα τους.